कविता- नयाँ चोट जन्माउनु छ

आगतले दिएका चोटका खतहरु
सुक्न नपाउदै
नियतिले अर्को चोट थपाइदिन्छ ललाटमा
कुटि रहन्छ समयले
अनुहारमै पन्जा मारी रहन्छ भाग्यले
जीतहरुको घाम नलागेको यूग भयो हाम्रो बस्तिहरुमा
क्रूर वर्षा गराउछ दैवले हाम्रै वस्तिमा
अनि हान्दिन्छ बज्र बार बार सफलताको गर्भमै ।

फूल्न छेडेका छन् प्रेमफूल मनको बगैचामा
डुल्न छाडेका छन् भ्रमराहरु प्रेमको सौगात छर्दै
हारका डिलहरु उक्लिदा उक्लिदै
कालले कलिङ्ग भिषा पठाउने बेला हुन्छ
जीन्दगीका पटाङ्गिनिहरु कुण्ठा,डर अनि असफलताका
डरलाग्दा ऐजरुहरुले ढाकिएका छन
पख्नु, कुर्नु कति सम्म
लाग्छ जीन्दगि यतैको फेरिस्तामा रोज हुन्छ
समय भने एकोहोरो शंख बजाएर मलामी खोजी रहन्छ ।

बाँकी यता>>

कविता - स्वप्न

हो 

भव्यताले सजिएर
धरामा झुकोस नभ
बादलबाट अमृत वर्षा होस्
झरनाहरुले संगीतको सात शुर छोडुन केवल तिम्रो नाममा
रोकियोस दुनियाँ टक्क
अनि ठप्प होस्
पवनको चाल
मात्र
धड्कियोस तिम्रो मुटु
प्यारको घडाले टिलपिल भएर
सेताम्य हिमालले ओछ्योस आफ्नो बदन
अनि त्यो ओछ्यानमा गुराँसले वर्षा गरोस रंगिन लतिलाहरुको

कल्प कल्प निदाउन पाउ त्यो काखमा
कौमार्यले उत्तेजित वासना छरियोस केशबाट
काख मखमली गद्दा होस्
खेलाउदै बक्ष,
हराउन पाउ अलौकिक युगमा
नापेर मायाको आयतन
जोखेर प्रेमको तौल
अह !
खोज्नु नपरोस् अर्को युग ।

बाँकी यता>>

प्रेम !!

हामी भित्रका केही पेरुङ्गा प्रेम
केही थुन्से आत्मियता
केही डोका आत्मविश्वास
बोकेर
उ.......कालो नै उकालो चढ्नु छ जीवनको
हावाको केही झोक्का टिपेर भर्नु छ फोक्सो
अनि छुनु छ त्यो सफलताको एक पित्को चुचुरो ।।

हो
माया भित्रको माया
प्रेम भित्रको प्रेम
उनी भित्रको उनी
अनि म भित्रको म
उदिन्नु छ
सुम्सुमियाउनु छ
अनि राख्नु छ
यो ढुकढुक ढुकढुक गर्ने मुटुको भित्री भागमा

बाँकी यता>>

short ...कविता

जिन्दगीको थुन्से भरी
सपना बोकेर
सपनाको जन्ती हिडेको
अ - नाम मान्छे ।

शितले फुटेका कुर्कुचा जस्ता
भाग्यरेखा
बीना पानी चिरा परेका खेतका गरा जस्ता
भविस्य
एउटा सुन्दर भविस्यको खातिर
वर्तमान दाउमा राखेर
उ.....कालो नै उ.... कालो
हिडिरहेको "म"
"म" हुनुको सगरमाथा
"म" हुन खोज्नुको
भुलभुलैया
जोखिमका खण्डहर
रहरका
भंग्नाशेस
नियतिको जातोले
उमेर पिस्दै पिस्दै
चढ्नु छ
जीवननामको
तारे भिर ।।

बाँकी यता>>

कविता - (....)

प्रसव बेदनाको पहाड बोकेर 

जन्मिएको संविधान
एक अपांग छोरा !
निरीह निरीह -
आमाहरु 
बाबुहरु
हेर्दै छन् आफ्नै छोरीहरुको झिल्ली च्यातिएको
एक तमास छ आकाश
एकोहोरो रुदैछ बादल
झर्दैछ प्रसान्त सागर
अह !
पखालिएन दाग -
रजस्वलाको
नियती को ।

नियतीले बेस्मारी कुटिएको
जमिन
बन्जर बन्जर
बन्दैछ
समयका च्ट्याङ्गले त्राहिमाम
केही जोडी ढुकुर
भविस्यको सिकारमा पर्दैछन
तुहिदैछन गर्भाशय
बीना निसेचित डिम्ब र शुक्रकिटहरु ।

बाँकी यता>>

कविता - रहर र बाध्याता !!

जीन्दगीको क्यानभासमा
स्मृतिको कुचीले कोरिन्छन केही चित्र 
प्रकृतिको रंगहरुको लेपन लगाएर
खोलाहरुको
झरनाहरुको
सुन्दर संगीतमा
माथिङ्गल फिरफिराइउछ
एक अनौठो सकस उत्पन्न गराउछ ।

यसै बीचमा
बल्झिन्छ —आगत
झस्किन्छ— वर्तमान
अनि—
झिलमिलाउछ— भविस्य ।

बाँकी यता>>

ती दिन यी दिन

बाल्यकालका यादहरु
उर्लिदा छन् कोशीका छाल सरी
उहीँ बाँसका खबटाको फिरफिरे 
फिरफिरे सँगै उडान

उहीँ चि मुसी चि
तेरो बाउ मेरोबाउ माछा मार्न गए

उहीँ नक्कली विवाह
उहीँ माटोको भात,दाल
नक्कली पातको पैसा
सलाईको बट्टाको टेलीफोन
हेलो .......हेलो धागाको तार

आज साँच्चैको जहाजमा चढेर
प.....रदेश पुग्दा पनि छोड्दैनन यादका तरेलीहरुले
छोड्ने होइन झन बढ्छन मलको मुलाझै हुलुक्क

बाँकी यता>>

हौसला

सगरमाथा निगुरमुन्टी न भएको छ
शान्तिका प्रतीक परेवा बन्धकमा छन्
देश मृत्युको शोक सभामा छ
मानवियता नभएका मानवहरुको
लास सँगैको सेल्फिले संञ्जाल भरिएको छ
दुख्नेको घाउ भित्र छरिदैछ आलो नुन चुक
पर दू......र दराजबाट बजाइदै छ खुच्चिङ्गको काखी
भाँसिदैछ देश अझ अझ अझ भड्खालो भित्र
डुब्दैछ आत्मियता निकम्माहरुको आहालमा
होली खेलिदैछ आफन्तका रगतमा
श्रद्धाञ्जली दिदैछन मानवीयपनलाई
गहिरिदैछ सम्बन्ध बिच्छेद
इदि अमिनहरुको धुन अझै बेसुरमा घन्किदैछ गाउँ बस्ती

बाँकी यता>>

अठोट !!

लालिगुरास फुल्ने पाखाहरु
चौरी चर्ने लेकहरु
शिर ठाडो पारेर उभिएका शिखरहरु
लडाकुको ढाल जस्तै खडा पहाडहरु
अनि
अन्न फलाउने फाँटहरु
सबै आत्तिएका छन्
केही थान दानवका हुँकारले
हामी अनि हाम्रो स्वाभिमान डगमगाउन खोज्दैछ
बेमौसमी जातिय,धार्मिक उदण्डहरुले
त्यसैले
अध्यारोको साम्राज्य तोड्न
माग्नु छ घाम सँग - केही कलिला किरणहरु
बन्द ओठहरुमा आवाज भर्न
माग्नु छ नदीहरुसँग - सुरिला सुस्केराहरु

बाँकी यता>>

लघुकथा - बाकस

राकेश शुक्रबारको स्कुल चाँडै बिदा भएर घर आयो । सधै जस्तै मा खाजा भनेन । हजुरबाको खल्तिबाट हर्बल झिकेन । झोला यथा स्थानमा राख्यो, बोडिङ्गको लुगा खोलेर दराजमा राख्यो । पुरानो लुगा लगाएर कोठाबाट निस्कियो । 

बराण्डामा राखिएका काठका टुक्रा निकाल्यो,केही छरिएका काटी बटुल्यो । अनि ढुङ्गाको अचानो राखेर ढुङ्गाकै हेम्बर बनाएर काठलाई एउटा काठको बाकस आकार दियो । केही गम खायो, अनि कोठा तिर हेरेर चिच्यायो " मा गिरमिट छ ? "

आमाले भित्रबाटै कराइन " होइन यो केटालाई आज के भयो? किन चाहियो गिरमिट ? " 

बाँकी यता>>

कविता - परदेश र नियती

 भुत अध्यारोमा बित्यो
वर्तमान चिच्याउदै छ
भविस्य अत्यासिन्छ
दुख्छ पूरा जीवन
समयले कोर्‍रा हानी रहन्छ नियतिमा
जीउनुको नाममा जीवन बग्दैछ मेची कालीको पानी झै
मात्र पर्खिरहे झै लाग्छ मृत्यु उत्सव
पात्रोको पल्टाइ सँगै

सपनाका बडेमान भकारी
लडिरहेछन गन्तव्यको अनेक मोडमा
कहिले भरिएनन यी
बिताइए जीवनका अनेक वसन्त
फगत सपनाको भकारी भर्ने चहनामा
गिद्धहरुको शहरमा
बिचरा मेरा सपना 

बाँकी यता>>

उल्टो सुल्टो

रात 
दिन
समय
दिन 
रात
समय
हार
जीत
जीवन
जीत
हार
जीवन
उल्टो सुल्टो
सुल्टो उल्टो
जहाँ बाट
पनि उस्तै
दुरुस्तै ....

बाँकी यता>>

आखिर जिउनु छ उस्तै उस्तै

सधै जस्तै
भित्तामा टाँगिएको
अन्तिम पन्ना च्यातेर
फेरीयो अर्को पात्रो
दिन उस्तै 
समय अनि दैनिकी उस्तै
सधै जस्तै अभावका सुमेरु पर्वत
पिल्सिएका मनहरु

तर
अंकुरण हुदैछ नयाँ पन
आशाको त्यान्द्रो देखिदैछ
फगत भ्रम
आखिर जिउनु छ उस्तै उस्तै

बाँकी यता>>

कविता- हुनेछ मिलन

फुल फुल्नेछ पक्कै
दाजै धैर्य गर्नुस्
बारुदले कति राज गर्ला यो दुनियाँमा ?
सुनौलो दिन आउनेछ 
त्यो दिन
हुने छैन
कुरान
बाइबल
गीता
हुनेछ पक्कै
हर मानवको मिलन
जसरी धरती र आकाशको मिलन हुन्छ क्षितिजमा
हो
दाजै
उसै गरि हुनेछ मिलन
कुरान,बाइबल र गीताको

हो त्यसबेला खोजिन्न
X Y को मिलन ।।।

बाँकी यता>>

कविता- ओ दाजु

म किन दुखिन ? 
तिम्रो दुखलाई किन खेलाउन मन लाग्यो
किन अझै नुन चुक दल्न मन लाग्यो
एउटा कविताको बिम्ब बनाउन मन लाग्यो

ओ दाजु ,
म पनि तिम्रो नांगो आङमा हिउले अत्याचार गरेको
शरीर पटपट फुटेको दुनियाँलाई देखाउन आउ

ओ दाजु ,
म पनि सेल्फी खिच्न आउ ??

बाँकी यता>>

कविता - .....

यो मुटुको धड्कन
यो फेर्ने स्वास
लाग्छन्

केवल

तिम्रो खातिर हो ।।

सम्झिनु त छ जीवनमा,
याद हिजो आज लाग्छन्
डिजिटल भएका छन्
फेसबुकको लाइक र कमेन्ट जस्तै
कहिले ह्वात्तै बढ्ने
कहिले शुन्य शून्य ।
जे होस यी यादका दर्पण देखिन्नन

बाँकी यता>>

कविता - म अनि परदेश

बाध्यताको भिमकाया पहाडले
थिचिएर थङ्थिलो ज्यान
ठूलो जहाजको बेल्टमा बाँधेर
मरुभूमिको सपनाको मीठो यात्रा गर्छ
मरुभूमि भित्र खबुस सँग साट्छ दैनिकी
तालु खुइले हाकिमको खै
" यु मस्ट डु" को नारा सँगै नारिन्छ काममा
कस्टमरको लगातारको फोन
इमेलका च्याङ
फाइलहरुको चिच्याहट
चिर्दै चिर्दै बाँच्छ दैनिकी

बाँकी यता>>

कविता - "आलो घाउ"

===========================
सगरमाथा निगुरमुन्टी न भएको छ
शान्तिका प्रतीक परेवा बन्धकमा छन्
देश मृत्युको शोक सभामा छ
मानवियता नभएका मानवहरुको
लास सँगैको सेल्फिले संञ्जाल भरिएको छ
दुख्नेको घाउ भित्र छरिदैछ आलो नुन चुक
पर दू......र दराजबाट बजाइदै छ खुच्चिङ्गको काखी
भाँसिदैछ देश अझ अझ अझ भड्खालो भित्र
डुब्दैछ आत्मियता निकम्माहरुको आहालमा
होली खेलिदैछ आफन्तका रगतमा
श्रद्धाञ्जली दिदैछन मानवीयपनलाई
गहिरिदैछ सम्बन्ध बिच्छेद
इदि अमिनहरुको धुन अझै बेसुरमा घन्किदैछ गाउँ बस्ती

बाँकी यता>>

सावन अनि उनी

जीन्दगीका इन्द्रेणी रंग घोलेर
जब तिमी मुस्कान फुलाउनेछौ
त्यो मुस्कान गाढा हुनेछ यो मनको केन्द्रमा
संतुष्टीको वर्षादले रुझेका ती चक्क्षु
दु .......र देश सम्म मेरो पिछा गर्नेछ 
हर्षविभोर हुनेछन्
आनन्दले खुल्नेछन

बाँकी यता>>

"कौडीको भाउमा लिलामी हुदैछ "

भत्किएका बिचारहरु
कुहिएका विवेकहरु
असरल्ल बिक्रीमा छन् बजारमा 
टाउकाहरुको केही थान
बिक्री गर्दा छन्
केही थान मोलमोलाइ गर्दा छन्

दु:खद अनुभुती
सच्चा बिचारका खण्डहर
असल विवेकका चिहान
जता ततै देखिन्छन् हाम्रो शहरमा

म बबुरो सोच्छु
चुरोट र कफीको चुस्की सँगै
नाताहरुको पासो
भविस्यको चिन्ताले
म चिन्तन गर्न नसक्ने भएकोछु
म आफ्नो बिचार विवेक
बजारमा लिलामी गरौ 

बाँकी यता>>