कविता- नयाँ चोट जन्माउनु छ

आगतले दिएका चोटका खतहरु
सुक्न नपाउदै
नियतिले अर्को चोट थपाइदिन्छ ललाटमा
कुटि रहन्छ समयले
अनुहारमै पन्जा मारी रहन्छ भाग्यले
जीतहरुको घाम नलागेको यूग भयो हाम्रो बस्तिहरुमा
क्रूर वर्षा गराउछ दैवले हाम्रै वस्तिमा
अनि हान्दिन्छ बज्र बार बार सफलताको गर्भमै ।

फूल्न छेडेका छन् प्रेमफूल मनको बगैचामा
डुल्न छाडेका छन् भ्रमराहरु प्रेमको सौगात छर्दै
हारका डिलहरु उक्लिदा उक्लिदै
कालले कलिङ्ग भिषा पठाउने बेला हुन्छ
जीन्दगीका पटाङ्गिनिहरु कुण्ठा,डर अनि असफलताका
डरलाग्दा ऐजरुहरुले ढाकिएका छन
पख्नु, कुर्नु कति सम्म
लाग्छ जीन्दगि यतैको फेरिस्तामा रोज हुन्छ
समय भने एकोहोरो शंख बजाएर मलामी खोजी रहन्छ ।

बाँकी यता>>

कविता - स्वप्न

हो 

भव्यताले सजिएर
धरामा झुकोस नभ
बादलबाट अमृत वर्षा होस्
झरनाहरुले संगीतको सात शुर छोडुन केवल तिम्रो नाममा
रोकियोस दुनियाँ टक्क
अनि ठप्प होस्
पवनको चाल
मात्र
धड्कियोस तिम्रो मुटु
प्यारको घडाले टिलपिल भएर
सेताम्य हिमालले ओछ्योस आफ्नो बदन
अनि त्यो ओछ्यानमा गुराँसले वर्षा गरोस रंगिन लतिलाहरुको

कल्प कल्प निदाउन पाउ त्यो काखमा
कौमार्यले उत्तेजित वासना छरियोस केशबाट
काख मखमली गद्दा होस्
खेलाउदै बक्ष,
हराउन पाउ अलौकिक युगमा
नापेर मायाको आयतन
जोखेर प्रेमको तौल
अह !
खोज्नु नपरोस् अर्को युग ।

बाँकी यता>>

प्रेम !!

हामी भित्रका केही पेरुङ्गा प्रेम
केही थुन्से आत्मियता
केही डोका आत्मविश्वास
बोकेर
उ.......कालो नै उकालो चढ्नु छ जीवनको
हावाको केही झोक्का टिपेर भर्नु छ फोक्सो
अनि छुनु छ त्यो सफलताको एक पित्को चुचुरो ।।

हो
माया भित्रको माया
प्रेम भित्रको प्रेम
उनी भित्रको उनी
अनि म भित्रको म
उदिन्नु छ
सुम्सुमियाउनु छ
अनि राख्नु छ
यो ढुकढुक ढुकढुक गर्ने मुटुको भित्री भागमा

बाँकी यता>>

short ...कविता

जिन्दगीको थुन्से भरी
सपना बोकेर
सपनाको जन्ती हिडेको
अ - नाम मान्छे ।

शितले फुटेका कुर्कुचा जस्ता
भाग्यरेखा
बीना पानी चिरा परेका खेतका गरा जस्ता
भविस्य
एउटा सुन्दर भविस्यको खातिर
वर्तमान दाउमा राखेर
उ.....कालो नै उ.... कालो
हिडिरहेको "म"
"म" हुनुको सगरमाथा
"म" हुन खोज्नुको
भुलभुलैया
जोखिमका खण्डहर
रहरका
भंग्नाशेस
नियतिको जातोले
उमेर पिस्दै पिस्दै
चढ्नु छ
जीवननामको
तारे भिर ।।

बाँकी यता>>

कविता - (....)

प्रसव बेदनाको पहाड बोकेर 

जन्मिएको संविधान
एक अपांग छोरा !
निरीह निरीह -
आमाहरु 
बाबुहरु
हेर्दै छन् आफ्नै छोरीहरुको झिल्ली च्यातिएको
एक तमास छ आकाश
एकोहोरो रुदैछ बादल
झर्दैछ प्रसान्त सागर
अह !
पखालिएन दाग -
रजस्वलाको
नियती को ।

नियतीले बेस्मारी कुटिएको
जमिन
बन्जर बन्जर
बन्दैछ
समयका च्ट्याङ्गले त्राहिमाम
केही जोडी ढुकुर
भविस्यको सिकारमा पर्दैछन
तुहिदैछन गर्भाशय
बीना निसेचित डिम्ब र शुक्रकिटहरु ।

बाँकी यता>>

कविता - रहर र बाध्याता !!

जीन्दगीको क्यानभासमा
स्मृतिको कुचीले कोरिन्छन केही चित्र 
प्रकृतिको रंगहरुको लेपन लगाएर
खोलाहरुको
झरनाहरुको
सुन्दर संगीतमा
माथिङ्गल फिरफिराइउछ
एक अनौठो सकस उत्पन्न गराउछ ।

यसै बीचमा
बल्झिन्छ —आगत
झस्किन्छ— वर्तमान
अनि—
झिलमिलाउछ— भविस्य ।

बाँकी यता>>

ती दिन यी दिन

बाल्यकालका यादहरु
उर्लिदा छन् कोशीका छाल सरी
उहीँ बाँसका खबटाको फिरफिरे 
फिरफिरे सँगै उडान

उहीँ चि मुसी चि
तेरो बाउ मेरोबाउ माछा मार्न गए

उहीँ नक्कली विवाह
उहीँ माटोको भात,दाल
नक्कली पातको पैसा
सलाईको बट्टाको टेलीफोन
हेलो .......हेलो धागाको तार

आज साँच्चैको जहाजमा चढेर
प.....रदेश पुग्दा पनि छोड्दैनन यादका तरेलीहरुले
छोड्ने होइन झन बढ्छन मलको मुलाझै हुलुक्क

बाँकी यता>>

हौसला

सगरमाथा निगुरमुन्टी न भएको छ
शान्तिका प्रतीक परेवा बन्धकमा छन्
देश मृत्युको शोक सभामा छ
मानवियता नभएका मानवहरुको
लास सँगैको सेल्फिले संञ्जाल भरिएको छ
दुख्नेको घाउ भित्र छरिदैछ आलो नुन चुक
पर दू......र दराजबाट बजाइदै छ खुच्चिङ्गको काखी
भाँसिदैछ देश अझ अझ अझ भड्खालो भित्र
डुब्दैछ आत्मियता निकम्माहरुको आहालमा
होली खेलिदैछ आफन्तका रगतमा
श्रद्धाञ्जली दिदैछन मानवीयपनलाई
गहिरिदैछ सम्बन्ध बिच्छेद
इदि अमिनहरुको धुन अझै बेसुरमा घन्किदैछ गाउँ बस्ती

बाँकी यता>>

अठोट !!

लालिगुरास फुल्ने पाखाहरु
चौरी चर्ने लेकहरु
शिर ठाडो पारेर उभिएका शिखरहरु
लडाकुको ढाल जस्तै खडा पहाडहरु
अनि
अन्न फलाउने फाँटहरु
सबै आत्तिएका छन्
केही थान दानवका हुँकारले
हामी अनि हाम्रो स्वाभिमान डगमगाउन खोज्दैछ
बेमौसमी जातिय,धार्मिक उदण्डहरुले
त्यसैले
अध्यारोको साम्राज्य तोड्न
माग्नु छ घाम सँग - केही कलिला किरणहरु
बन्द ओठहरुमा आवाज भर्न
माग्नु छ नदीहरुसँग - सुरिला सुस्केराहरु

बाँकी यता>>

लघुकथा - बाकस

राकेश शुक्रबारको स्कुल चाँडै बिदा भएर घर आयो । सधै जस्तै मा खाजा भनेन । हजुरबाको खल्तिबाट हर्बल झिकेन । झोला यथा स्थानमा राख्यो, बोडिङ्गको लुगा खोलेर दराजमा राख्यो । पुरानो लुगा लगाएर कोठाबाट निस्कियो । 

बराण्डामा राखिएका काठका टुक्रा निकाल्यो,केही छरिएका काटी बटुल्यो । अनि ढुङ्गाको अचानो राखेर ढुङ्गाकै हेम्बर बनाएर काठलाई एउटा काठको बाकस आकार दियो । केही गम खायो, अनि कोठा तिर हेरेर चिच्यायो " मा गिरमिट छ ? "

आमाले भित्रबाटै कराइन " होइन यो केटालाई आज के भयो? किन चाहियो गिरमिट ? " 

बाँकी यता>>

कविता - परदेश र नियती

 भुत अध्यारोमा बित्यो
वर्तमान चिच्याउदै छ
भविस्य अत्यासिन्छ
दुख्छ पूरा जीवन
समयले कोर्‍रा हानी रहन्छ नियतिमा
जीउनुको नाममा जीवन बग्दैछ मेची कालीको पानी झै
मात्र पर्खिरहे झै लाग्छ मृत्यु उत्सव
पात्रोको पल्टाइ सँगै

सपनाका बडेमान भकारी
लडिरहेछन गन्तव्यको अनेक मोडमा
कहिले भरिएनन यी
बिताइए जीवनका अनेक वसन्त
फगत सपनाको भकारी भर्ने चहनामा
गिद्धहरुको शहरमा
बिचरा मेरा सपना 

बाँकी यता>>

विश्वमा एउटै घर्म छ

हाम्रो कम्पनिमा काम गर्ने ७ जना हिन्दु,एक जना मुस्लिक,एक जना बुद्दिष्ट र तीन जना क्रीष्चियन छौ।

बैसाख पूर्णिमामा बुद्दिष्टलाइ सबैले मिलेर शुभकामना दिइयो,दशैमा तीन जना क्रीष्कियन मित्रहरुलेनै Happy Dasara लेखेको कार्ड पठाएँ गोगलको सहयोगमा।दिपावलीमा सबै मिलेर दिपावली गरियो कोठामा,अंगालोमा बेरिएर आत्मियता साटासाट गरियो।मुस्लिम देश हुनाले मुस्लिक मित्रको पर्व भुल्ने झन् कुरै भएन।

हिजो राती १२ बजे मैले मेरा क्रीष्चियन मित्रलाई email गरे merry X-mas लेखेर।बिहान इमेल हेरेर (उनिहरु छक्क परे सायद)भने "त हिन्दु भएर पनि हाम्रो चाड तलाई याद छ है ?" मैले जवाफ दिएँ "जसरी तिमिहरुलाई हिन्दुको पर्व याद छ,हिन्दुको पर्वमा हात मिलाएर,अंगालोमा बेरिएर जसरी आत्मियता प्रकट गर्यौ/ गर्छौ म पनि आतुरछु तिमिहरुलाई अंगालिमा बेर्न,आत्मियता हुन।अरे यार म नि त एउटा मानव हुँ यो विश्व दुनियाँको एक पात्र ।"

उनिहरुले मलाइ अंगालोमा बेरे,अनि मुस्काउदै भने "साँच्चै सुनेको थियौ नेपाल बहुधर्म भएको देश हो भनेर आज अनुभव गर्यौ।"

के हामी धर्म बदलेर अर्को धर्म मान्ने नेपालीहरु यसरी हार्दिकता हुन सक्छौ?

x-masको बिदाइको शुभकामना। विश्वमा एउटै घर्म छ त्यो हो मानवता,अरु त केवल आस्था हुन,विश्वास हुन।हामी अरुको आस्थामा धावा नबोलौ।
जय होस्।।

बाँकी यता>>