"यस्तो पनि हुन्छ ?"

म परीक्षाको तयारी गर्दै थिएँ आफ्नै कोठामा,बाहिर कसैले आवाज दियो को हुनुहुन्छ घरमा?मैले ढोकाबाट बाहिर नजर दौडाएँ बाहिर हुलाकी दाइ हुनुहुदो रहेछ।

“ए!दाइ पो बस्नुस् न”

“होइन भाइ धेरै पत्रहरु छन् म जान्छु तिम्रो एक पत्र थियो त्यसैले आएको।लौ लेउँ पत्र।” दाइले मलाइ पत्र दिनुभयो अनि बिदा हुनुभयो।

पत्र हेर्दै म पून कोठा भित्र पसे।पत्र सरुको थियो।मेरो मन त्यसै त्यसै फुरुङ्ग भयो।

किताबलाइ साइड लगाएँ,सिरानीलाइ च्याँपेर खामलाइ च्याते।खाम भित्र दुई वटा पन्ना थियो छुट्टा छुट्टै स्टिज पिनले कैद गरेको।मैले तिम्रो लागी केवल तिम्रो लागी लेखिएको पत्र पहिले खोले।

जती जती पत्र पढदै गएँ उति उति मेरो मुटुको चाल तिब्र हुन थाल्यो।म निस्सार हुदै गएँ।प्राण बिहिन जीव भएँ म।म जड बने।

आँसु परेलीको ढक्कन खोलेर,गालाको बाटो गरेर बग्न थाले खहरेको भेल झै।मैले ति आँसुलाइ रोक्ने कुनै चेस्ठा गरिन।बीना रोक ठोक बग्न दिएँ कतै ति पीडा पखालिन्छ कि भनेर तर सबै व्यर्थ थियो।

बाँकी यता>>

गज़ल-७१

थिएन् ओभानो गरिबले सोत्तर लिएर आयो।

हेर्दै थिए म लौ धनिले पत्थर लिएर आयो ।।

कस्तो दुर्गन्ध गह्ननायो र फिज्यो जगत सारा।

दुधे बालक उसैलेपो अत्तर लिएर आयो।।

बाँकी यता>>

गज़ल-७०

प्यारीले सोधिन् के छ खबर शहरको?

कसरी व्याख्या  गर्नु जालीम जहरको?

छैन त फोन म्यासेज् उतैनै हरायौ नि,

सुस्तरी याद गराई बितेका प्रहरको।।

बाँकी यता>>

किन शंका गर्छौं हाम्रो समन्धको बारेमा???

सधैँ सधैँ तिमी किन शंका गर्छौं हाम्रो समन्धको बारेमा ,माया बिश्वास हो,दुई आत्माको मेल हो ।शंकाले लंका जल्छ होइन काली मन जल्छ  भष्म हुन्छ समन्ध ,विश्वासमा बाँच्न सक्नु पर्छ ।तिम्रो पाराले मलाई भित्र कतै डर लागिरहेको छ। शायद अब तिमी मेरो सिन्दुर कुनै हालतमा बन्न सक्दैनौ भन्ने सोचले मलाई किचिरहेको छ। म तिमीलाई कुनै हालतमा भुल्न सक्ने छैन त्यो पनि मलाई थाहा छ। तर तिमी मेरा लागि सधैँ सिन्दुरजस्तै रातो हुनेछौ। म तिम्रो रातोलाई मेरो ओठ र गालाहरुमा दलेर आनन्दित हुन चाहन्छु। म देख्छु तिमी त्यो रातोमा रगत बन्छौ , मुटुबाट शिरा र धमनीहरु हुदैँ मेरा अङ्ग अङ्गमा सल्बलाउँछौ। मेरा प्रत्येक चोटहरुमा तिमी त्यही रातो भएर बाहिर आउँछौ। मेरा खुशीहरुमा तिमी त्यही रातो भएर मेरा गालाहरुमा छाउँछौ। खासमा म प्रत्येक रातोमा तिमीलाई देख्छु’, तिम्रो  अँगालोमा रोए पछि म निकै हल्का भएँको हुन्छु सपनिमा पनि।तिमीलाई याद छ त्यो दिन जुन दिन तिमी मलाइ बिदाइ गर्न  एयरपोर्ट गएकी थियौ ?तिमी पनि चुप म पनि चुप सुन्य सुन्य वातावरण  थियो त केवल छुटिनुको पीडा ,अत्यास ।आँखा आँखा कुरा गर्थे होइन सुटुक्क ,हुन त मैले तिम्रो आँखामा आँखा जुधाएर हेर्ने हिम्मत गर्न सकेको थिइन  ।यो जेष्ठको महिना रिमझिम रिमझिम वर्षा भिजेरनै जाने ईच्छा थियो तिम्रो आलिंगनमा तर त्यो कहाँबाट सम्भव थियो होइन ?

बाँकी यता>>

युग पुरुषको आमा बन्न चहान्छु !!!

बामे सर्दै छु म

हिजो जन्म लिएँकी   मैले

केहि बुझ्दिन तिम्रो भाषा-लिपी

म पहाडकी  छोरी

हिमालको छातीमा नुनु गर्छु

लहरा पहरा मेरो सखी-सखा

समय सँगै हुर्किएँ म

बाल्यकाल समाप्तिए

म जवान भएँ 

तर थाहा छ 

नाङ्गो जन्मिएँ

नाङ्गोनै मर्छु

जवानीमा पनि 

नाङ्गै छु म 

अब के नाङ्गो बनाउँछौ?

बेसरम म 

लिङ्ग भेद के थाहा मलाई

जात के थाहा मलाइ??

बाँकी यता>>