कथा-"राज-"

कथा-"राज-"

                                                   Nirajan Prabhat Luitel

 म कुदेर मतान कोठामा पसे धन्न मलाई कसैले देखेन।मलाई खपिनसक्नुको पीडा भो,यो पीडा प्रसव पीडा भन्दा कम थिएन पक्कै पनि।एक कुमारीको कुमारीत्व सबै भन्दा महान सम्पती तर आज मैले त्यो सम्पतीनै गुमाएँ।मेरो छाती जस्तै टुक्का टुक्का भएको ऐना हेरे आफ्नो अनुहार आफुलाईनै घिन लाग्दो कुरुप लाग्यो।म मन खोलेर रोएँ,रुनु बाहेक मेरो अर्को सायद बिकल्प पनि त थिएन।

मेरो बा आमाको एक्लो सन्तान म।२०,२५ वटा पशुवली दिएर,धेरै देवी देवतालाई भाकेर मात्र मेरो जन्म भएको रे आमाले मलाइ सुनाउनु भएको।विवाह भएको लामो समय सम्म पनि कुनै संतान नहुदा गाउँमा अनेक थरी कुरा गर्न थाले रे गाउँलेहरुले,समाज त्यस्तै छ अर्काको कुरा नकाट्दा कहाँ खाएको  पच्छ र?बाँझि यस्तै यस्तै खोइ के के नानाथरी भन्न थालेछन् आमालाई,एका तिर सन्तान नहुनुको पीडा त्यसमा गाउँलेहरुको सधैँको निच हेराई।जे जस्तो भए पनि जीवन नामको गाडीलाई अगाडी बढाउनु पर्ने बाध्यता।लामो समय पछि मेरो जन्म भयो आमाको खुशिको सिमानै रहेनछ,तर छोरी पो भनेर बाले एक पटक मुख खुम्चियाउनु भएछ। "नखाउ भने दिन भरीको सिकार,खाउ भने कान्छबाबुको अनुहार" भने जस्तै भयो सायद बालाई।

एक मध्यम वर्गको परीवार हाम्रो।के लगाउ के खाउ को चिन्ता थिएन हामीमा।मेरो बा सरकारी स्कुलको शिक्षक आमा घर मन्त्री।उच्च वर्गिय जीवन शैली नभएपनि मेरो लालन पालन सुखपूर्वक भएको थियो।

बाँकी यता>>

एक ताङ्का!!

मन् कम्पित छ
भुलीछे निष्ठुरीले
न छ झझल्को
दिनमा सपना देख्दा
ऐठन हुन्छ किन?

बाँकी यता>>

बुलबुलमा पत्र!!

हृदय भित्र गाँसिएको माया र प्रेमलाई अस्थाईरुपमा यसै पत्र मार्फत तिमी सामु टक्राउँदैछु।विछोडको दुरीले घच्घच्याउँदै,समय सापेक्ष ढिलो चाँडो २ शब्द कोर्दैछु "बुलबुल इरानी चरी"मार्फत आशा गरे तिमीपनि यो रातको प्रहरमा बुलबुल सुन्दैछौँ।

अतितको विछोडसँगै असिमित यात्रामा भौतारीदै भएँपनि यो क्षण सम्म कुशलैछु भन्नु पर्‍याछ।तिमीमा पनि कुशलताको कामना गरे है काली।

"काली" माया गर्नु चानचुने कुरा होइन।दिल दिलको समागम माया हो।माया पूजा हो,आस्था हो।दुई चिम्टी सिन्दुर तिम्रो खाली सिउँदोमा हालेर,अग्नीको सात फेरा लिएर तिमिलाई जुनि जुनि साथा दिने वाचा गरेको छु मैले।२ दिन दुर हुदैमा मेरो माया अनि बिश्वास माथि शंका गर्नु तिम्रो कमजोरी होइन नादानी हो।काली मान्छेलाई हामीले दिलले हेर्नु पर्छ तालिम नभएका आँखाले होइन,हृदयले सुघ्नु पर्छ नसधाएको नाकले होइन।काली विश्वासनै त जीवन जिउने कशि हो।हो सबैलाई लाग्छ आफ्नो मान्छे सधै आफ्नो साथमा बसोस् तर त्यो कहाँ सधै सम्भव छ र लाटी।जीवन एक संघर्ष हो, जीवन जीउन जुध्नु पर्छ समय सँग,बाध्यता सँग।म भाग्यवादी भएर होइन कर्मवादी भएर जीउन चाँहने मान्छे।

बाँकी यता>>

गीत-१३

दौडी रह्यो समययो,पिसिदैछु एक्लो हुँदा।

कस्ले भन्छ परदेशमा,कठैबरा मैले रुदा।।

रनबन उस्तै होला,मैले डुल्ने चौतारी'नि ।

लाखा पाखा लागे होलान् सँगै खेल्ने दौतारी'नि।।

मनै रम्ने मेरो गाँउ एक्लियो रे हिजो आज ।

कोइली'नि चुपचाप,उल्लु रुन्छ सँधै साँझ।।

बाँकी यता>>

गजल-८४

जीउँदोछु आधार छैन।

देख्या स्वप्न साकार छैन।।

रित्तो रित्तो एक्लोछु आज।

आफन्तको ब्यहार छैन।।

बाँकी यता>>