गज़ल-६९

के पो देला सरकारले,आफै सडक छाप हुदै छ।

ढिलो चाँडो यसको'नि,हेर पत्ता साप हुदै छ।।

झुक्ने होइन् शिर हाम्रो,गोर्खे बीर योद्धा हामी थ्यौ।

कस्ले गर्दा  इज्जत यो,सबै बली राप हुदै छ।।

लंका हर्‍यो बादरले,जस पायो नाथे ढेडुले।

अझै पनि लंका पाउँन,सधै यहाँ जाप हुदै छ।।

बाँकी यता>>

अ/कथा भित्रको कथा (पाँच)

रातमा ढिला सुतेको हुनाले अलिक ढिलानै उठियो बिहान पनि।आज शुक्रबार हुनाले काममा पनि जानु नपर्ने ।बिहान उठेर बकलामा स्यान्डुइस र चिया खाइयो दुई जनालेनै।पून कोठामा आएर बसियो।

दाई यो मन मान्दै मान्दैन भन्या जति सुने पनि नहुने ।अझै सुनाउँनुस् न दाई युद्ध कथा।

यो भाइलाइ मैले कहाँ बाट भेटेछु राम राम मेरो पिछा छोड्ने होइन ।भाइ मैले तिमीलाई पहिले देखिनै भन्दै छु नि अब म त्यो अतितलाइ भुल्न चाहन्छु।

मलाइ पनि कता कता दुख्यो यो शब्दले"यो भाइलाइ मैले कहाँ बाट भेटेछु राम राम मेरो पिछा छोड्ने होइन ।" सोचे होत आखिर म को हु यो युद्ध कथा सुन्ने?मलाई कसले दियो यो अधिकार अर्काको अतितलाइ उप्काउँने।म थोरै लज्जित भए।हितमान दाइ के गर्न थालेका थिए मैले मेरो झोलाभिरेर जुत्ता लगाउँन थाले।जुत्ता लगाइ सकेपछि दाइ ल म अब जान्छु भने।मेरो यो अप्रत्यासित कुराले दाई पनि छक्क परेछन् होइन के भो भाईलाई?आज डिउटी छैन भनेको होइन बसन।

बाँकी यता>>

अ/कथा भित्रको कथा(चार)

रातको १२ बजिसकेको थियो,अझै मलाइ हीतमान दाईको युद्ध कथा सुन्ने मन थियो मैले फेरी भने अनि दाई के भो?के भोली पल्ट तपाई जानु भयो त?

भाई भन्दै छु नि मान्छे जब भावनामा बग्छ उसको दिमागले काम गर्दैन,जब मनको आवाज सुनिन्छ तब सबै भताभुङ्ग हुन्छ।भोली पल्ट बिहाननै उठेर म लुगा एउटा झोलामा खादखुद गरेर भागे घर बाट बा आमालाइ थाहानै नदिइ हिजो राती उनिहरुले दिएको ठेगनामा।धेरै छापामार थिए त्यहाँ,सबैको मुख रुमालले छोपिएको थियो सबैले मलाई एक तमासले हेर्दै थिएँ कता कता डर डर पनि लाग्यो।उनिहरुको हेराईमा केहि त थियो मैले सोचे।एक जना छापामार (जो हिजो मेरो घरमा गएको रहेछ)ले मलाइ लालसलाम कमरेड भन्यो मैले पनि लालसलाम भने।उसले मलाइ छापामार इन्चार्जकोमा लग्यो। अनि भन्यो कमरेड यो भाई पनि हाम्रो पार्टि प्रती आस्थावान रहेछन् अब यिनले पनि हाम्रो बिचार अनि वादलाइ साथ दिने रे।

मुखमा केहि बाँधेको थिएन त्यो इन्चार्ज भनाउँदोले,२८-३० वर्षको जस्तो देखिने त्यो मान्छे बोल्न थाल्यो।भाइ हजुरको नाम?

हितमान बर्देवा-मैले उत्तर दिएँ

“ए! ठिकै छ,आज बाट हजुरको नाम "कमरेड प्रभात " भो अब हीतमान होइन है”- इन्चार्जले भन्यो

बाँकी यता>>

अ//कथा भित्रको कथा(तीन)

धेरै दिन भएको थियो मैले हितमान दाईलाइ।युद्धको गथासो सुन्ने मेरो ईच्छा अझै पूरा भएको थिएन।उहाँ पनि व्यस्त म पनि व्यस्त भेट पातलिनु त्यो नै थियो।लामो समय पछि उहालाइ भेटन बिहिवार रात म उहाँको रुममानै गए।आखिर तिर्खा धाउँनै पर्ने हुन्छ ।

रातको ९:३० तिर खाना साना खाइ सकियो अनि पसियो सुत्ने कोठामा।दाईले लेप्टप खोल्दै समाचार हेर्न थाल्नु भो।लामो सुस्केरा हाल्दै भन्नु भो यो नेपाल कहिले नबन्ने भो भाइ,सके नेता भनाउँदाले मेरो देशलाई।जहिले पनि कुर्सि कुर्सि भन्दै बस्नेले देश बनाउछन् होला त?

खोइ दाइ के भन्ने यि सुद्धि खुस्किएका नेतालाई?खयर दाई यो कुरा भन्दा पनि मलाइ हजुरको कथा सुन्न मन छ,त्यो कारण म यहाँ आएको छु।भेट्न अनि हजुरको युद्ध कथा सुन्नके सुन्छौँ भाइ त्यो तितो बिगत?भो त्यो कथा अब सम्झिन्न म।

बाँकी यता>>

गज़ल-६८

होस गर मित्रहरु उल्टो युग आउँदैछ रे।

गाईहरु आन्दोलनमा गोरु पनि ब्याउँदैछ रे।

नातावाद  कृपावाद उस्कै सालो सिफारिस।

वाटर् भन्दा कटर् दिने ज्ञानी मान्छे ल्याउँदैछ रे।।

बाँकी यता>>

-मैले बुझ्न सकिन

क्षितिज hello hello के हो तिमी आज भोलि किन म बाट टाढा टाढा हुदै छौँ म तिमिलाइ आवाज दिदैछु तिमी सुनेको नसुनै देखेको नदेखै गर्दै भाग्दै छौँ,के तिमी अन्धो भएको छौँ,बहिरो भएको छौँ?

"आँखाले देख्न छोडि सके कानले सुन्न?हो म अन्धो भएको छु बहिरो भएको छु।"मनु तिर हेर्दै नहेरी बोल्छ क्षितिज

सुzzzसुzzzसु हल्का सुकसुकाउँछे मनु- "क्षितिज मैले बुझि सके अब म मा रस छैन त्यसैले तिमी मलाइ त्यागदै छौँ,तिमी लोग्ने मान्छे यस्तै हुन्छौँ।आज फेरी प्रमाणित भो। भो धेरै नबोल  म तिम्रो आँखाको भाकापनि बुझ्छु,तिमीले मलाई माया नगरे के भो त?माया कसैको करकापमा गर्ने पनि होइन नि ।म खुसि छु।"

बाँकी यता>>

गज़ल-६७

पहरा पो गर्जियो भन्यौ,नेती तिम्रो हातमा थियो।

च्टयाङ्गनै बज्रीयो भन्यौ,खोट तिम्रो बातमा थियो।।

अनौठो त्यो रीतिनै तिम्रो,चुस्न सम्म चुस्यौ हिजो।

फूल त्यसै मुर्झियो भन्यौ,दोष तिम्रो घातमा थियो।।

बाँकी यता>>